صدای پای افکار زخم خورده ام

که در میان بودن ها و نبودن ها سردرگمم میکند !

تلخی روزهای رفته ی وحشتناکی که از روحم تکه ای را با خود برده و ...

فکر میکنم ...به فکر کردن فکر میکنم ...!

به افکار پریشانی که گذشته ...

و اکنون...من مانده ام و روحی که زخم خورده ...

چه روزهای تلخی ...

اما ...حال میدانم ...

همیشه جایی برای شکر باقی میگذاری ...!